kleine mensen met groot verdriet
Kinderen rouwen ook. Ze kunnen net als volwassenen gevoelens ervaren van verdriet, onmacht, boosheid, schuld, gemis enzovoort. Een heleboel emoties in een klein mens dat volop in ontwikkeling is, dat kan best verwarrend zijn. Kinderen 
hebben bovendien nog niet altijd de mogelijkheid om dat wat ze voelen ook te uiten in woorden. En eigenlijk is dat juist zo mooi. Want met je lijf, met een tekening of met poppetjes kun je minstens zoveel vertellen. Bij mij is daar alle ruimte voor. We kijken samen wat past.
Je mag vragen stellen, heel veel vertellen of stil zijn. Je mag boos en verdrietig zijn, maar ook gewoon blij. Je mag lachen, altijd en huilen, steeds weer. Je kunt het niet verkeerd doen.
het verdriet van je kind
Als je als gezin te maken krijgt met het verlies van iemand waar jullie van houden dan draag je als ouder je eigen verdriet met je mee. Je zoekt een manier om daarmee om te gaan en dat kan al een behoorlijke opgave zijn.
Het verdriet van je kind(eren) stapelt daar nog bovenop. Je wilt waarschijnlijk niets liever dan dat je kind geen pijn heeft en dat je het kunt beschermen tegen alles wat jij ervaart als je rouwt. Maar dat kan niet. Je kind heeft zijn of haar eigen weg te gaan..
Vraag je je wel eens af of dat wat je kind aan reactie laat zien ‘normaal’ is?
Heb je bevestiging nodig dat je het goed doet?
Maak je je zorgen over je kinderen?
Wil je graag meer in je kracht komen als ouder?
Vind je het gewoon fijn als er iemand met je meedenkt?
Ook als ouder ben je welkom met jouw verhaal en met je vragen en onzekerheden over je kinderen. Jij bent het belangrijkste dat een kind nodig heeft. Ik ben er graag voor jou, zodat jij er optimaal voor je kind(eren) kunt zijn.